Wybór odpowiedniej podkarmiaczki

Podkarmiaczki służą do podawania pszczołom pokarmu płynnego lub stałego. Bywają przydatne w różnych okresach sezonu: najczęściej przed zimowlą, jednak również w czasie chłodnego przedwiośnia i wiosny czy latem do karmienia […]
Podkarmiaczki służą do podawania pszczołom pokarmu płynnego lub stałego. Bywają przydatne w różnych okresach sezonu: najczęściej przed zimowlą, jednak również w czasie chłodnego przedwiośnia i wiosny czy latem do karmienia nowo powstałych rodzin- odkładów. Niezależnie od typu podkarmiaczki, ważne jest, by umożliwiały robotnicom pobieranie pokarmu, a pszczelarzowi efektywną pracę. Syrop podaje się najczęściej w podkarmiaczkach ramkowych (bocznych), powałkowych (górnych) czy też dennicowych.
Podkarmiaczki ramkowe, wykonywane z drewna w przeszłości należały do najpopularniejszych rozwiązań, ale w chwili obecnej też są wykorzystywane przez pszczelarzy wykonujących odkłady. W górnej części jednej ze ścian podkarmiaczki jest otwór, przez który robotnice wchodzą do środka, by pobrać płynny pokarm. Może to być syrop cukrowy o dowolnym stężeniu lub gotowy inwert. Przeciwległa ściana najczęściej jest pełna. Dzięki temu niektórzy pszczelarze zawężający gniazda na zimę mogą taką podkarmiaczkę traktować jako zatwór i pozostawiać na zimę w ulu. Podkarmiaczkę ramkową wstawia się na skraju gniazda lub za matą tak, by ściana z otworem skierowana była w stronę gniazda. Wnętrze takiej podkarmiaczki podzielone jest pionową przegrodą (nie sięgającą dna) , na dwie równe części. W większej znajduje się pływak zapobiegający tonięciu pszczół pobierających pokarm , natomiast do mniejszej części wlewamy przez otwór w górnej jej części pokarm -fot.


Bardzo wygodne w użyciu są również podkarmiaczki powałkowe wykonane z drewna czy styropianu. Stawia się je na powałce (jako dodatkowy korpus) tak aby otwór w dnie podkarmiaczki znajdował się nad gniazdem. Podkarmiaczka powałkowa musi zatem mieć budowę dostosowaną do powałki, na której się ją osadza. Nazywane są również korpusowymi, ponieważ stanowią dodatkowy korpus ula i nie wymagają dokupywania dodatkowych elementów. Konstrukcja otworów wentylacyjnych, którymi przemieszczają się pszczoły po pokarm, uniemożliwia ich kitowanie. Po uchyleniu daszka wlewa potrzebną ilość syropu ręcznie lub z zastosowaniem pompy. W niektórych modelach możliwe jest również zastosowania ciasta do podkarmiania pszczół.



Bardzo popularne są też podkarmiaczki wiaderkowe o różnej pojemności, stawiane na powałkach uli.

Dobrym rozwiązaniem jest stosowanie podkarmiaczek dennicowych (jeśli ule są wyposażone w dennice wysokie), pozwalające na jednorazową aplikację większych objętości syropu bez ingerencji we wnętrze ula lub podnoszenie (zestawianie ) daszków. Dennice wysokie najczęściej otwierane są z tyłu. Podkarmiaczkę można delikatnie wysunąć, napełnić, wsunąć i zamknąć ul. Można też w ogóle jej nie poruszać, jeśli do napełniania podkarmiaczek stosuje się dozwonik wyposażony w wydłużony aplikator (np. metalową rurkę czy sztywny wąż). Pszczelarz, korzystając z takiego rozwiązania, ma rozeznanie co do tego, ile pokarmu zniknęło od poprzedniego karmienia i ile może podać tym razem. W podkarmiaczkach dennicowych podawać można pszczołom pokarmy zarówno płynne, jak i stałe.
Do podawania mniejszych ilości syropu mogą być wykorzystane bądź pojemniki plastykowe stawiane na dnie ula, czy też słoiki szklane z podziurkowanym wieczkiem, stawiane na powałce ula. Muszą one być bardzo szczelne tak , aby podczas karmienia nie wywołać niebezpiecznych rabunków w pasiece.
